Popular posts from this blog
ഖനി
കവിയുടെ മരണചിന്ത സമ്പൂര്ണ്ണമത്രേ: എന്തെന്നാല് ഭയക്കുന്നതെന്തോ അതു തന്നെ അവന് തിരയുന്നു. തുരന്നു തുരന്ന് ഒരു തുറന്ന ലോകത്തേയ്ക്ക് ഒരു ദിവസം മഴു വഴുതുന്നു. പിന്നിരുട്ടിലേയ്ക്ക് ഒരു തിരിഞ്ഞു നോട്ടം പോലും വേണ്ട ഇനി. സൂര്യന് അച്ഛന്റെ മുഖമെന്ന് അവനാദ്യമായി തിരിച്ചറിയുന്നു. നല്ല സ്നേഹമുള്ള വെയില് അമ്മയ്ക്ക് ഒരു കുടന്ന വെള്ളം ഭാര്യയ്ക്ക് പേരറിയാത്ത ഒരു പൂവ് മകള്ക്ക് അപ്പൂപ്പന് താടി ആരോടെന്നില്ലാതെ തര്ക്കിച്ചു നില്ക്കുന്ന ഒരാല് മരത്തിനു കീഴെ പൊഴിഞ്ഞ ഓര്മ്മകള് പെറുക്കും അവന്. കുഞ്ഞുന്നാളില് മുങ്ങാങ്കുഴിയിട്ട കൂട്ടുകാരന് പുഴയില് നിന്നു തലയുയര്ത്തി കിതയ്ക്കും: "ഇനി നീ"
സമുദ്രസാന്ത്വനം
ഒടുവിലെന്താണു പറയേണ്ടതെന്നോര്ത്തു മനസ്സു വല്ലാതെ വീര്പ്പുമുട്ടുമ്പോഴെന് മിഴികളൂറി നിന് രൂപം ജലാര്ദ്രമൊരു കണികയില് നിന്നു താഴേയ്ക്കടര്ന്നു പോയ്! പൊരുളഴിയ്ക്കുവാനാവാത്ത ചോദ്യങ്ങ- ളിളകി മറിയുന്ന കടലിന്റെ മനസ്സുമായ് ചൊരിമണല് വാരി നമ്മള് മെനഞ്ഞ പാഴ്- ക്കനവുകള് ഇനി തിരയെടുക്കെണ്ടവ അകലെയൊരുപക്ഷേ അസ്തമയമില്ലാത്ത പല നിറപ്പൂക്കള് പുളകങ്ങള് പേറുന്ന ചലനമില്ലാത്തതായൊന്നുമില്ലാത്ത തിര കയര്ക്കാത്ത തീരം തെളിഞ്ഞേക്കാം ഇനിയതല്ലെങ്കിലെല്ലാം നശിക്കട്ടെ, ഇരുളുമൂടട്ടെ,യെത്രയായാലുമ- ത്തമ:സമുദ്രത്തിലെന്റെയൊപ്പം നിന്റെ മൊഴികളുണ്ടെങ്കിലത്രമാത്രം മതി! "ഒരു തമാശപോലെല്ലാം മറക്കുക, ചിരി വിരിയ്ക്കുക, കടലുപോല് സകലതും കരളിലേന്തുക, കാലമെന്നൊന്നുണ്ട്" മനസ്സിലാരോ പറഞ്ഞുവോ? തിരകളോ? മഴ പൊടിയ്ക്കുന്നു മേഘങ്ങളായിരം വിരലുകള് നീട്ടി നമ്മില്ത്തണുപ്പിന്റെ യലിവുചൊരിയുന്നു സ്മൃതികളിലാദിമ- സ്സുഖ:സുഷുപ്തി, നിതാന്തമാം ശാന്തത. മരണമില്ലിനി, കൂടിവന്നാലൊരു ചെറിയ വേര്പാട്, നശ്വരമാണത് മഴ കഴിഞ്ഞു, കുതിര്ന്ന ചിറകില് നിന്നു ജല കണങ്ങള്. പറക്കാം നമുക്കിനി. ശരിയിതാണെന്റെ പ്രണയിനീ നീ നിന്റെ മിഴികളൊപ്പ...
Comments